Hoi,
Ik ben Hinata (niet mijn echte naam, maar voel me niet comfortabel om hier mijn eigen naam neer te zetten). Ik ben een 38 jarige alleenstaande moeder met 2 kinderen van 14 en bijna 8 jaar.

Ik heb ongeveer 5 jaar geleden een zware depressie meegemaakt die 2,5 jaar heeft geduurd en waar ik door middel van schematherapie ben uitgekomen.
Doordat ik 2.5 jaar niet voor mijn kinderen heb kunnen zorgen is er bij hun natuurlijk ook schade ontstaan waardoor ze nu beide ook therapie krijgen.
Ik was 2 jaar redelijk stabiel en had m'n co ouderschap ook weer stabiel opgepakt, nieuwe partner leren kennen en het leek beter te gaan maar beetje en beetje gleed ik toch weer toch in m'n oude gevoel.
Adhd test laten doen en daar hulp gekregen maar dat hielp niet voldoende en maar weer verder aanklommelen met steeds snellere en diepere terugvallen. Nu is het helaas sinds deze week zo zwaar dat ik de kinderen niet meer kan hebben, mijn relatie voorbij is en het enige wat nog lukt is me afsluiten voor alles, pillen slikken en proberen zo de dag door te komen, naar buiten gaan of wat in huis doen, ik krijg het gewoon niet voor elkaar.
Veel paniek gevoel en eenzaamheid en wanhoop, ik heb ook helemaal geen vrienden of familie.. dus het is heel alleen.
Waar ik hier precies naar op zoek ben weet ik eigenlijk niet maar ik dacht niet geschoten is altijd mis
Liefs en dikke warme knuffel voor iedereen die t nodig heeft

Hoi,
Ik ben Hinata (niet mijn echte naam, maar voel me niet comfortabel om hier mijn eigen naam neer te zetten). Ik ben een 38 jarige alleenstaande moeder met 2 kinderen van 14 en bijna 8 jaar.

Ik heb ongeveer 5 jaar geleden een zware depressie meegemaakt die 2,5 jaar heeft geduurd en waar ik door middel van schematherapie ben uitgekomen.
Doordat ik 2.5 jaar niet voor mijn kinderen heb kunnen zorgen is er bij hun natuurlijk ook schade ontstaan waardoor ze nu beide ook therapie krijgen.
Ik was 2 jaar redelijk stabiel en had m'n co ouderschap ook weer stabiel opgepakt, nieuwe partner leren kennen en het leek beter te gaan maar beetje en beetje gleed ik toch weer toch in m'n oude gevoel.
Adhd test laten doen en daar hulp gekregen maar dat hielp niet voldoende en maar weer verder aanklommelen met steeds snellere en diepere terugvallen. Nu is het helaas sinds deze week zo zwaar dat ik de kinderen niet meer kan hebben, mijn relatie voorbij is en het enige wat nog lukt is me afsluiten voor alles, pillen slikken en proberen zo de dag door te komen, naar buiten gaan of wat in huis doen, ik krijg het gewoon niet voor elkaar.
Veel paniek gevoel en eenzaamheid en wanhoop, ik heb ook helemaal geen vrienden of familie.. dus het is heel alleen.
Waar ik hier precies naar op zoek ben weet ik eigenlijk niet maar ik dacht niet geschoten is altijd mis
Liefs en dikke warme knuffel voor iedereen die t nodig heeft

Hoi Hinata welkom hier op dit forum ... Wat een heftig verhaal en zeker moeilijk omdat er kinderen zijn. 5 jaar geleden heb je een zware depressie meegemaakt, gelukkig heeft schematherapie je dan op dat moment geholpen. Maar nu heb je een terugval zeg je , wat een gevolgen zeg de kinderen niet meer hebben , relatie voorbij en overleven , ja als ik het zo lees meer overleven dan leven op dit moment . Het is inderdaad heel moeilijk als je je zo beroerd voelt om je huishouden te doen of gewoon buiten te komen , ik denk  is iets wat velen hier ook wel herkennen ,ikzelf zeker. Heb je geen familie? Heb je er geen goed contact mee of zijn er mensen overleden als je er wil over praten dat kan hoor hoeft ook niet . Je mag dan nog familie en vrienden hebben , ze moeten dan ook nog eens depressie willen verstaan of meevoelen , het is niet bij iedereen zo. Ik herken veel van jouw schrijven ik voel me ook vaak beroerd en heb hoogtes en laagtes en dan is het moeilijk om het huishouden bij te houden en dan voel ik me er gelijk weer schuldig over. Wat slik je van medicatie als ik het mag vragen en heb je een psychiater waar je even iets aan kwijt kan? Je schrijft je hebt geen vrienden maar ik ervaar zelf dat het soms moeilijk is om vriendschappen te onderhouden als men zo depressief of beroerd is. IKzelf scherm me dan af want er zijn weinigen die het echt begrijpen wat depressie is. Hier op het forum is begrip en ik hoop je hier en daar iets kan gaan posten en je je er beter gaat bij voelen ik geef jou dan ook een warme knuffel terug en veel sterkte groetjes Cyranno