Hallo iedereen,

Vandaag is een heel slechte dag voor mij. Ik heb constant het gevoel dat ik zou kunnen wenen maar dit lukt me niet. 
Ik krijg de gedachten in mijn hoofd niet stil en blijf maar piekeren waardoor ik ook angstaanvallen krijg. 
Mijn dochtertje zou graag eens naar de kermis gaan maar mijn vriend wil niet mee.
Ik ben bang dat als ik ga dat ik dit nog een hele avond zou mogen horen en dus verwijten naar mijn hoofd zou krijgen maar als ik niet ga, dan stel ik verscheidene mensen teleur.
Eigenlijk zou dit geen keuze moeten zijn.
Constant moet ik in angst leven.
Ik hou een soort van dagboek bij op mijn laptop en dit stoort hem ook enorm.
Ik had er eerst 1 op papier maar die heeft hij gevonden, gelezen en weggegooid. 
Is er iemand die enig advies voor me heeft?

Misschien kun je eens naar de site van hetverdwenenzelf gaan ivm je relatie . Mogelijk zou je het een en ander kunnen herkennen. 

Sterkte

Misschien moet je het geluk van je dochter voorop zetten en een keuze maken die goed voelt.

Groet, Bert

Hallo skims, 

Dit klinkt voor mij niet als een fijne gelijkwaardige relatie. Misschien dat je parnter z'n redenen heeft voor zo'n gedrag maar  persoonlijk zou ik zelf in die situatie er over gaan denken of ik de relatie zo nog zou willen..
Heb je iets van hulpverlening of therapie?

Klinkt niet echt als een geweldige relatie. Vraag me af waarom hij je dagboek weggegooid heeft en ... waarom wil je vriend niet mee naar de kermis?

Waarom, als je ga, zou je dan verwijten naar je hoofd krijgen?

Uiteindelijk ben ik toch naar de kermis geweest en mijn dochtertje was heel blij. 
Ik heb kunnen genieten van de tijd die we haddden samen en dat zij ook zoveel plezier had. 
Mijn vriend zei uiteindelijk wel dat ik mocht gaan als ik wou, dan had hij ook rust en hij was niet kwaad ook als we terugkwamen.
Hij zei dat ik niet in een gevangenis zat, maar zelf wou hij niet meegaan. Het was wel minder leuk om te zien hoeveel papa's er samen met hun kindje op de attracties zaten of er gewoon bij betrokken waren. 
Onze relatie is momenteel niet optimaal maar dit is ook omdat hij in een depressie zit.
Het probleem is dat ik altijd moet luisteren naar zijn problemen maar hij doet dat niet naar die van mij.
Als ik mijn hart wil luchten, dan ben ik een zaag. 
Voorlopig gaan we tweewekelijks op controle bij de huisarts die alles goed opvolgt.
Op het einde van de maand ga ik bij een psycholoog zodat ik mijn verhaal kan doen en hopelijk goed advies krijg.

Alvast bedankt voor de tips!

Wat fijn dat je bent gegaan met je dochtertje, skims

Dat hij een depressie heeft zal voor jou en je dochtertje ook heel moeilijk zijn. 
Hij zal meer moeite hebben met leuke dingen te doen
en niet veel ruimte hebben om naar jou problemen te luisteren.  
Voor jou zal het dan idd goed zijn je eigen grenzen te bewaken en zelf ergens je verhaal kwijt doen.
Goed dat je naar de huisarts gaat en psycholoog, hopelijk helpt het om daar je verhaal te doen.
Er is ook een topic voor "partner van" op de site, misschien vind je daar herkenning..
Samenleven met iemand met een depressie zal niet gemakkelijk zijn.

Sterkte

Wat fijn dat je bent gegaan met je dochtertje, skims

Dat hij een depressie heeft zal voor jou en je dochtertje ook heel moeilijk zijn. 
Hij zal meer moeite hebben met leuke dingen te doen
en niet veel ruimte hebben om naar jou problemen te luisteren.  
Voor jou zal het dan idd goed zijn je eigen grenzen te bewaken en zelf ergens je verhaal kwijt doen.
Goed dat je naar de huisarts gaat en psycholoog, hopelijk helpt het om daar je verhaal te doen.
Er is ook een topic voor "partner van" op de site, misschien vind je daar herkenning..
Samenleven met iemand met een depressie zal niet gemakkelijk zijn.

Sterkte

Hey,

Bedankt voor je antwoord.
Het probleem is dat ik wel altijd moet luisteren naar zijn verhalen maar ik nooit dat van mij is mag doen tegen dat van hem.
Momenteel gaat het goed vandaag .
Ik heb vooral genoten van de kermis om mijn dochterje te zien lachen.
Dat we beiden in een depressie zitten verbergen we goed voor ons dochtertje, ik denk niet dat zij hier iets van merkt aangezien we veel met haar doen.
We proberen hier dan ook hard op te letten.

Bedankt!

---

Klinkt niet echt als een geweldige relatie. Vraag me af waarom hij je dagboek weggegooid heeft en ... waarom wil je vriend niet mee naar de kermis?

Waarom, als je ga, zou je dan verwijten naar je hoofd krijgen?

Een reden waarom hij dit heeft weggegooid heb ik nooit gekregen.
Hij was wel aangedaan van sommige dingen die erin stonden omdat hij geconronteerd werd met hoe hij overkomt naar anderen toe.
De kermis interesseert hem niet, dus wou hij ook niet mee.
Hij had ook geen zin om tussen de mensen te gaan lopen (wat ik wel kan begrijpen, wegens mijn angstaanvallen soms), maar ik heb het wel gedaan voor haar.
De lach op haar gezicht was goud waard en daarvoor doe je het uiteindelijk wel als ouder.
Hij zou kwaad kunnen gereageerd hebben gewoon omwille van het feit dat we gingen of dat we gingen zonder hem want hij vertrouwt het niet.

---

Misschien moet je het geluk van je dochter voorop zetten en een keuze maken die goed voelt.

Groet, Bert

Hey Bert,

Ik ben uiteindelijk wel geweest hoor voor haar.
De glimlach op haar gezicht was goud waard en daarvoor doe je het uiteindelijk.

Groetjes Kimberly

Da's mooi