Sinds het laatste jaar trek ik me steeds vaker terug uit de maatschappij. Heb soms dagen dat er echt niets uit me handen komt, dagen lang met de gordijnen dicht binnen naar series kijken af en toe wat spullen opruimen, vaak in dezelfde gedachtes blijven hangen en steeds meer agressie toe naar de maatschappij vaak veel woede en onbegrip. Als ik op social media kijk of facebook zie je vaak alleen maar mooie dingen voorbij komen, elke dag wel een feestje blijkbaar online.

Doordat ik sinds 2 jaar niet meer werk vanwege ziekte ga ik helaas achteruit, doe gelukkig nog wel 1x per week vrijwilgerswerk en heb daar altijd goede leuke contacten, maar dat blijft oppervlakkig, zodra je naar huis gaat zit je toch weer eenzaam met je gedachtes. Zijn er mensen die dit herkennen? Wellicht door ziekte of problematiek thuis zitten en depressief zijn geraakt. Je verhaal delen graag, tips zijn altijd welkom.

Klinkt op zich wel bekend ja. Heb laatste tijd ook dat er niet veel zinnigs doe. Heb op zich wel hobbies enzo maar op de één of andere manier komt er weinig tot niks van. Geen rust, geen idee wat of hoe iets te maken, wel ideeën maar niet de juiste spullen ... zoiets dus.

Wat contacten betreft klinkt ook bekend. Heb zelf bijvoorbeeld een kleurcursus gedaan, erg gezellig en alles maar ook weer 'oppervlakkig'. Nou ben ik zelf ook nou niet zo spontaan enzo, helpt ook niet echt mee. Bij andere cursussen en alles eigenlijk zelfde verhaal. Vaak kan je dan wel leuk opschieten met een aantal personen maar toch ...

Tips zijn altijd welkom

Tips kan ik je niet echt geven, heb denk beetje hetzelfde probleem dus ben ook wel benieuwd naar wat tips.

Wat je zou kunnen proberen is (misschien via de gemeente?) op zoek gaan naar bijvoorbeeld speciale thema dagen of activiteiten in buurtcentra. Of via de app Amigo’s kijken naar wat er te doen is in de buurt. Ik organiseer bijvoorbeeld 1 keer per 2 maanden een spelletjesmiddag waar iedereen welkom is, zolang er genoeg stoelen zijn. Je kan kijken of er zulke activiteiten in de buurt gehouden worden. En wandelen helpt echt enorm. Ik vind het best saai om alleen te doen, maar nu ik ook thuis zit is het juist belangrijk om zoveel mogelijk structuur in je leven aan te brengen. Ik probeer dat dmv wandelingen en toch te kijken naar mijn lijstje van energie-gevers (activiteiten waar ik energie van krijg, zoals lezen of wandelen of een spelletje doen. Of bijvoorbeeld zo’n DIY huisje in elkaar zetten)

Ja herkenbaar helaas. Vanwege een onveilige thuissituatie noodgedwongen moeten verhuizen naar een grote stad en weg te gaan van mijn oude vertrouwde kleine dorpje. Tijdens deze overgang zat ik al ruim een jaar in een diepe depressie en ik heb te grootste moeite hier nieuwe contacten te vinden. Ik moet zeggen dat ik er zelf niet bepaald moeite voor doe, maar des te langer ik er voor weg blijf, hoe angstiger ik me er door ga voelen. Ik voel me eigenlijk altijd alleen, maar probeer af en toe wat te wandelen, een boek te lezen of iets te kijken wat ik leuk vind. Ik ben vrij jong en ik vind het wel pijnlijk om te zien hoe anderen dit zo goed af lijken te gaan. Ik heb wel enig perspectief. Ik ga vanaf september een stage lopen voor mijn studie. Nieuwe contacten en zingeving maar geen idee hoe ik dit eerlijk gezegd aan ga pakken.

Is inderdaad wel vrij 'pijnlijk' ja, als je overal om je heen mensen ziet die iemand tegenkomen die ze kennen, die met een aantal ergens gezellig heen gaan enzo. Dat lijkt inderdaad of het allemaal vanzelf gaat zegmaar. Nieuwe contacten, blijft lastig, voor iedereen hier lijkt het. En of het uit maakt of je in een grote stad woont of een klein trut dorp? geen idee eigenlijk.
Stage lopen is wel goed toch? Klinkt goed. Hoe je het aan ga pakken? Heb er wel een idee over. Gewoon niet!   Bedoel, heb zelf ook wel situaties meegemaakt zegmaar (laatste jaren steeds minder, gelukkig...) dat ik me eigen druk maakte om, ja, eigenlijk niks. Op een gegeven moment dacht ik: fuck it, ik zie wel. Net als alle andere dingen klinkt het natuurlijk voor een ander makkelijker gezegd dan gedaan maar toch. Heeft toch wel aardig geholpen eigenlijk (met een groot aantal dingen).  Je kan je ergens druk om gaan maken wat toch niet help, denken van hoe of wat, waar je toch niks aan kan doen ... gewoon, kzie wel.
Weer een lang lulverhaal maar goed. Ik zou zeggen, begin gewoon en kijk hoe het loopt. Je weet maar nooit   en nieuwe contacten en zoals je zelf leuk zeg: zingeving, kan geen kwaad, toch. Kzou zeggen, alvast veel plezier (beetje vroeg maar toch).




- kimbowel
Dat van die themadagen enzo in buurtcentra is wel een idee, eens kijken wat er te doen valt. De app Amigo's ken ik niet, ook wel goed idee denk. Je had het over spelletjesmiddag, bij mij is er een spellenwinkel waar je ook spellen kan spelen met een aantal. Dan kan je kijken of je het spel wat vind of ... volgens mij is het ook gewoon om gezellig bij elkaar te komen. Heb ook eens gelezen dat ze er ook chips en limo verkopen. Ik gaat er eens informeren.
Structuur heb ik op zich wel, door de weeks beetje werken, in het weekend beetje ... tja, niet veel eigenlijk. Heb/ had wel hobbies en alles maar op de één of andere manier komt er niet veel van. Wat bedoel je met DIY huisje? gewoon zo'n bouwpakket? Op zich wel leuk om te doen inderdaad. Was zelf ook bezig met van alles en nog wat maar heb altijd het idee: wat moet je er mee? ben wel aan het kijken of ik een soort van webshop kan maken, dat ik het ook kwijt kan.

Hoe weet je nou of je ergens energie van krijg, misschien domme vraag maar toch.

Wat je zou kunnen proberen is (misschien via de gemeente?) op zoek gaan naar bijvoorbeeld speciale thema dagen of activiteiten in buurtcentra. Of via de app Amigo’s kijken naar wat er te doen is in de buurt. Ik organiseer bijvoorbeeld 1 keer per 2 maanden een spelletjesmiddag waar iedereen welkom is, zolang er genoeg stoelen zijn. Je kan kijken of er zulke activiteiten in de buurt gehouden worden. En wandelen helpt echt enorm. Ik vind het best saai om alleen te doen, maar nu ik ook thuis zit is het juist belangrijk om zoveel mogelijk structuur in je leven aan te brengen. Ik probeer dat dmv wandelingen en toch te kijken naar mijn lijstje van energie-gevers (activiteiten waar ik energie van krijg, zoals lezen of wandelen of een spelletje doen. Of bijvoorbeeld zo’n DIY huisje in elkaar zetten)

Bedankt voor de tip! De App meet5 gebruik ik tevens ook, en deze bevalt opzich wel goed! Het is inderdaad goed om wat structuur te hebben op een dag al is het maar 3 uurtjes, je zinnen verzetten is belangrijk. Ja alleen wandelen doe ik wel vaker, maar de rondjes worden steeds korter, omdat je de motivatie niet kan vinden en je gaat toch weer met je eigen ik rondjes lopen in je hoofd. Dus krijg ik wat paniek, sneller moe zweten etc en dus snel naar huis, nadeel van alleen lopen dat je dus teveel in gedachten gaat zitten.

---

Ja herkenbaar helaas. Vanwege een onveilige thuissituatie noodgedwongen moeten verhuizen naar een grote stad en weg te gaan van mijn oude vertrouwde kleine dorpje. Tijdens deze overgang zat ik al ruim een jaar in een diepe depressie en ik heb te grootste moeite hier nieuwe contacten te vinden. Ik moet zeggen dat ik er zelf niet bepaald moeite voor doe, maar des te langer ik er voor weg blijf, hoe angstiger ik me er door ga voelen. Ik voel me eigenlijk altijd alleen, maar probeer af en toe wat te wandelen, een boek te lezen of iets te kijken wat ik leuk vind. Ik ben vrij jong en ik vind het wel pijnlijk om te zien hoe anderen dit zo goed af lijken te gaan. Ik heb wel enig perspectief. Ik ga vanaf september een stage lopen voor mijn studie. Nieuwe contacten en zingeving maar geen idee hoe ik dit eerlijk gezegd aan ga pakken.

Voor je het weet ga je jezelf makkelijk afsluiten en dus ook opsluiten. Nu vind ik het zelf heerlijk om alleen te zijn, want ben soms ook echt opgebrand na 3 uurtjes tussen de mensen. Het probleem is dat je ook wat toekomst perspectief mist, wat ik herken. In Nederland is het vaak ook nog eens zo dat je door niemand begrepen word, want emoties mogen er niet zijn, vaak doen mensen het af van maar we hebben toch alles je hebt het toch goed, ga je een rondje wandelen bla bla bla... Zijn van die dood doeners, want diep van binnen ben je eenzaam en toch weer alleen. Als je jong bent en eenzaam zeggen ook veel mensen het ligt aan jezelf, het oordelen. Zeker als je om je heen kijkt mensen die aan het feesten zijn de voetbal gekte die nu los barst etc... Maar het is ook heel moeilijk, mensen willen altijd horen wat ze willen horen of zien wat ze willen zien zeg ik altijd. Heb je geen werk is het weer niet goed, heb je werk, dan zeggen mensen weer had je niet langer naar school gewild, mensen vinden altijd wel wat. Daarom niet teveel energie in zure mensen steken. Kijk ook goed wie het beste met jou voor heeft en die jou respecteert als persoon, werk/studie zijn bijzaak.

Voor je het weet ga je jezelf makkelijk afsluiten en dus ook opsluiten. Nu vind ik het zelf heerlijk om alleen te zijn, want ben soms ook echt opgebrand na 3 uurtjes tussen de mensen. Het probleem is dat je ook wat toekomst perspectief mist, wat ik herken. In Nederland is het vaak ook nog eens zo dat je door niemand begrepen word, want emoties mogen er niet zijn, vaak doen mensen het af van maar we hebben toch alles je hebt het toch goed, ga je een rondje wandelen bla bla bla... Zijn van die dood doeners, want diep van binnen ben je eenzaam en toch weer alleen. Als je jong bent en eenzaam zeggen ook veel mensen het ligt aan jezelf, het oordelen. Zeker als je om je heen kijkt mensen die aan het feesten zijn de voetbal gekte die nu los barst etc... Maar het is ook heel moeilijk, mensen willen altijd horen wat ze willen horen of zien wat ze willen zien zeg ik altijd. Heb je geen werk is het weer niet goed, heb je werk, dan zeggen mensen weer had je niet langer naar school gewild, mensen vinden altijd wel wat. Daarom niet teveel energie in zure mensen steken. Kijk ook goed wie het beste met jou voor heeft en die jou respecteert als persoon, werk/studie zijn bijzaak.

Klopt, het kan snel gaan wat betreft je isoleren van mensen en de buitenwereld. Ik ben van me eigen ook wat introverter, maar wat nu gebeurd is dat ik alleen ben omdat het niet anders kan. Ik wil niet gezien worden wanneer ik me dusdanig slecht voel en gewoon als een zombie in de verte staar en niet in het moment kan zijn. Ik denk dat veel mensen in de maatschappij zich niet kunnen voorstellen hoe het is om met dit soort problematiek te leven dus dan maar iets zeggen wat niet echt op iets slaat. Ik hoor wat je zegt. Mensen zullen altijd wel een mening klaar hebben en het is de vraag in hoeverre we ons hierdoor laten beïnvloeden. Uiteindelijk ben ik de gene die de ins en outs weet van de situatie en met de gevolgen moet dealen, dus ik ben dan liever iemand die zelf dingen uitzoekt en mensen die een oordeel hebben links laat liggen. Al is dit soms wel lastig wanneer deze mensen dichtbij je staan.

---

Is inderdaad wel vrij 'pijnlijk' ja, als je overal om je heen mensen ziet die iemand tegenkomen die ze kennen, die met een aantal ergens gezellig heen gaan enzo. Dat lijkt inderdaad of het allemaal vanzelf gaat zegmaar. Nieuwe contacten, blijft lastig, voor iedereen hier lijkt het. En of het uit maakt of je in een grote stad woont of een klein trut dorp? geen idee eigenlijk.
Stage lopen is wel goed toch? Klinkt goed. Hoe je het aan ga pakken? Heb er wel een idee over. Gewoon niet!   Bedoel, heb zelf ook wel situaties meegemaakt zegmaar (laatste jaren steeds minder, gelukkig...) dat ik me eigen druk maakte om, ja, eigenlijk niks. Op een gegeven moment dacht ik: fuck it, ik zie wel. Net als alle andere dingen klinkt het natuurlijk voor een ander makkelijker gezegd dan gedaan maar toch. Heeft toch wel aardig geholpen eigenlijk (met een groot aantal dingen).  Je kan je ergens druk om gaan maken wat toch niet help, denken van hoe of wat, waar je toch niks aan kan doen ... gewoon, kzie wel.
Weer een lang lulverhaal maar goed. Ik zou zeggen, begin gewoon en kijk hoe het loopt. Je weet maar nooit   en nieuwe contacten en zoals je zelf leuk zeg: zingeving, kan geen kwaad, toch. Kzou zeggen, alvast veel plezier (beetje vroeg maar toch).

---

Ja het komt dan wel binnen en je wordt wel met je neus op de feiten gedrukt wanneer het lijkt alsof sociale contacten voor mensen om je heen zo gemakkelijk lijken te gaan. Ik denk dat het te maken heeft met hoe laag mijn zelfbeeld op dit moment is. Ik vind het bijvoorbeeld heel moeilijk ruimte in te nemen en soms lijkt het wel alsof ik het gewoon verleerd ben. In ieder geval iets waar ik me bezig kan houden dan hihi. 

Stage lopen wordt leuk denk ik en ik hoop dat ik houvast houd aan nieuwe dingen leren en mezelf zien ontwikkelen. Ik ben vooral bang in het volhouden. Ik heb gezien dat dit bij mijn vorige stage binnen een maand al fout ging en ik thuis kwam te zitten.

Hoe is dat voor jou? Wat betekent je werk voor jou in je leven en hoe ga met tegenslagen om? Ik dacht ergens te lezen dat je wel werk hebt. Dat lijkt me erg positief. 

Sinds het laatste jaar trek ik me steeds vaker terug uit de maatschappij. Heb soms dagen dat er echt niets uit me handen komt, dagen lang met de gordijnen dicht binnen naar series kijken af en toe wat spullen opruimen, vaak in dezelfde gedachtes blijven hangen en steeds meer agressie toe naar de maatschappij vaak veel woede en onbegrip. Als ik op social media kijk of facebook zie je vaak alleen maar mooie dingen voorbij komen, elke dag wel een feestje blijkbaar online.

Doordat ik sinds 2 jaar niet meer werk vanwege ziekte ga ik helaas achteruit, doe gelukkig nog wel 1x per week vrijwilgerswerk en heb daar altijd goede leuke contacten, maar dat blijft oppervlakkig, zodra je naar huis gaat zit je toch weer eenzaam met je gedachtes. Zijn er mensen die dit herkennen? Wellicht door ziekte of problematiek thuis zitten en depressief zijn geraakt. Je verhaal delen graag, tips zijn altijd welkom.

Hoe goed van je Water dat je vrijwilligerswerk kan volhouden. Het terug trekken uit de maatschappij herken ik. Ik heb gelukkig een partner en door die persoon moet ik vaak mee met hem en eens op uitstap dat me ook soms veel energie kost. Maar door hem kom ik toch nog buiten. Ook al heb ik er minder en minder zin in.
ik ben ook al bijna 25 jaar afgekeurd op werk dat heeft me veel moeilijke momenten bezorgd. Ik had graag geen psychische problematiek gekend en mogen uit gaan werken elke dag zoals de meesten van de mensen. Ik heb er veel van afgezien. Heb ook poging tot vrijwilligerswerk gedaan maar liep tegen dezelfde zaken aan zoals op de werkvloer , misschien later maar eens kijken naar iets in de sociale sector.
De maatschappij daar heb ik het ook heel erg moeilijk mee , vind dat de westerse maatschappij eigenlijk niet de juiste doelen nastreven; Daarom lees ik graag boeken over oosterse spiritualiteit het geeft me kracht en energie. Waar ik energie van krijg ? Wel van muziek , lezen , wandelen en eigenlijk mindfull  wandelen horen naar alle natuurgeluiden of water tijdens mijn wandeling me concentreren in het hier en nu zo lukt het wel een wandeling alleen. Mensen om me heen ik heb er niet zo veel , maar ik zou ook vele mensen om me geen niet aankunnen. Het huishouden lukt me een beetje schoon te houden maar sommige dagen is t echt wel moeilijk  om alles bij te houden vanwege de stemmingswisselingen . Ik wens je heel veel moed water en veel moed op vrijwilligerswerk. Groetjes van Cyranno