Hoi allemaal ik heb een heel goed gesprek gehad met de psychologe en binnenkort moet ik naar de psychiater. Ik heb alles heel goed en zo eerlijk mogelijk verteld. Ook dat ik worstel met de dood nl dat ik heel erg verlang naar rust. Er zijn twee adressen waar ik kan praten gaan over mijn hoop en verlangens . Ik ga heel goed nadenken en overweeg een gesprek. Daarvoor moet ik met de trein en in het volste geheim mijn partner en familie mogen daar niks over weten daar ze heel erg steigeren als ik over de dood spreek. Dit weekend was weer een enorme teleurstelling nu met de familie van mijn man nl zijn moeder en zus. Verder wil ik er niet veel woorden aan vuilmaken maar het komt erop neer dat er weinig mensen mijn situatie en gevoelens en ziekte begrijpen. Dat kan ik niet meer dragen. Mijn dagen zijn overleven ipv leven , ik doe hard mijn best maar maak weinig progressie, alles stagneert en ik kan van weinig meer genieten. Gelukkig heb ik een goede psycholoog en psychiater. Mijn amitriptyline heb ik verhoogd s avonds , ik heb er maling aan dat dit niet goed is voor mijn lichaam ik heb tenminste meer rust. Ik heb tenminste hoop dat er ooit eens rust komt .... vele groetjes C;

Wat een verdrietig bericht Cyranno! Begrijp ik hieruit dat je niet meer verder wilt leven of begrijp ik het verkeerd? Het is zo begrijpelijk dat je soms de moed opgeeft! Wat jammer dat je dit niet met je partner durft delen, het is dan nog een eenzamer strijd. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik gun je zeker de rust maar hoop toch dat je die in het leven kunt vinden. Hoe dan ook is het aan jou hoe en wat je verder wilt. Ik wens je ongelofelijk veel sterkte!!

Wat moedig Cyranno  dat je er over bent gaan praten. 

Ga maar naar die adressen , spreek je uit . Je verdient het om gehoord en gezien te worden. 

Partner en familie hoeven daar idd niets van te weten. Het is jouw prive, en dat gesteiger is niet aan hen, en daar mag jij geen hinder van ondervinden . N smoes is prima. 

Dit is n zaak van jou alleen. Je verdient het om gehoord en gezien te worden. Ga daarvoor. 

Liefs en veel sterkte!

Wat verdrietig dat je je niet begrepen voelt in je omgeving (en herkenbaar)
Heel begrijpelijk dat je het niet meer op kunt brengen allemaal en goed dat je op gesprek gaat.
Hopelijk voel je je daar gehoord en begrepen.
Wil je erover schrijven hoe het is gegaan als het lukt?

Heel veel sterkte en een knuffel

Wat een verdrietig bericht Cyranno! Begrijp ik hieruit dat je niet meer verder wilt leven of begrijp ik het verkeerd? Het is zo begrijpelijk dat je soms de moed opgeeft! Wat jammer dat je dit niet met je partner durft delen, het is dan nog een eenzamer strijd. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik gun je zeker de rust maar hoop toch dat je die in het leven kunt vinden. Hoe dan ook is het aan jou hoe en wat je verder wilt. Ik wens je ongelofelijk veel sterkte!!

Hoi Beusje ja het is misschien verdrietig maar is iets dat leeft in mij. Ik geef soms de moed op , ik vind mijn draai niet , mijn partner is dik ok maar ik voel me niet echt thuis in een relatie daar ik met zoveel issues worstel , zoals ik zeg het is overleven ipv genieten en leven. Ik kan met de grootste moeite ook niet bepalen wat mijn doel hier nu nog is. IK had dit gemeld destijds in de GGZ wou erover praten maar daar werd me doodleuk verteld ik dan niet gemotiveerd was om nog een nieuwe behandeling te beginnen. Ik werd simpelweg geklasseerd naar niet gemotiveerd! Ja het is misschien zo ik ben niet meer gemotiveerd om nog te vechten nog leven. Gelukkig kan ik het er met mijn huidige psycholoog en psychiater wel over hebben. Ik krijg de ruimte om deze gevoelens te uiten. Ik kreeg ook een adres waar ik kan gaan praten over dit thema maar dit is een uurtje sporen. Ik ga nu in juni naar de psychiater ga het er ook nog over hebben of hij het een goed idee vindt als ik eens ga praten met een instantie. Nee met mijn partner kan ik dit absoluut niet delen hij wil me zo lang mogelijk naast hem , zegt ook dat hij het heel moeilijk zou hebben met alle praktische zaken alleen. Dank je voor je berichtje Beusje hoop dat het met jou wel wat beter gaat??

---

Wat moedig Cyranno  dat je er over bent gaan praten. 

Ga maar naar die adressen , spreek je uit . Je verdient het om gehoord en gezien te worden. 

Partner en familie hoeven daar idd niets van te weten. Het is jouw prive, en dat gesteiger is niet aan hen, en daar mag jij geen hinder van ondervinden . N smoes is prima. 

Dit is n zaak van jou alleen. Je verdient het om gehoord en gezien te worden. Ga daarvoor. 

Liefs en veel sterkte!

Dank je mabel ja ik had het gesprek met de psycholoog en er is ruimte om erover te communiceren en ze gaf me een adres waar ik gewoon effe kan gaan praten over leven en dood. Ik ga dat nu eerst nog aangeven bij de psychiater en hoop dan een afspraak te kunnen maken. Mijn partner ja neen die kan deze redenering helemaal niet volgen dus zeg ik maar niks meer. Na het bezoek aan de psychiater ga ik alle moed in handen nemen om te informeren op zijn minst. Het is zo dat het leven voor mij niet veel meer te bieden heeft , mijn vriend is ok maar ik voel me niet goed in mijn relatie en ik voel me vaak eenzaam. ik denk dat ik geen mens ben om in relatie te zijn , heb gewoon teveel issues... Ik investeer in alles zoveel krijg heel weinig terug ik ben moe en opgebrand . Elke dag komt er iets op mijn pad die me sterk ontgoocheld, het is ook financieel heel zwaar en van alles. IK wou gewoon dat ik het leven beter aankon maar neen dat niet veel dank voor jouw berichtje

---

Wat verdrietig dat je je niet begrepen voelt in je omgeving (en herkenbaar)
Heel begrijpelijk dat je het niet meer op kunt brengen allemaal en goed dat je op gesprek gaat.
Hopelijk voel je je daar gehoord en begrepen.
Wil je erover schrijven hoe het is gegaan als het lukt?

Heel veel sterkte en een knuffel

Hoi Joy ja ik voel me niet begrepen niet in de familie maar dat wist je al maar ook niet door mijn partner. Nogthans investeer ik veel in deze relatie maar ik voel me er ook  niet zo goed meer bij , ik weet dat ik op dat adres gehoord en begrepen zal worden ik ga jullie zeker op de hoogte houden vele groetjes C.

Ach Cyranno kon ik je maar wat lichtpuntjes geven maar ik sta met lege handen.Begrijp heel goed dat je t vechten moe bent hoor. Overleven in plaats van leven dat herken ik zo goed! Fijn dat je nasr een plek kan waar je er over kunt en mag praten er naar je geluisterd wordt. Ik gun je wat voor jou het beste is. 
Met mij is het helaas veel verdriet gedaan door iemand van wie ik veel hou. Keer op keer. Het blijft een strijd. Afbouwen van pillen nu even gestopt. Ik wens je heel veel sterkte en weet dat we hier op t forum met je meeleven! Liefs

Ach Cyranno kon ik je maar wat lichtpuntjes geven maar ik sta met lege handen.Begrijp heel goed dat je t vechten moe bent hoor. Overleven in plaats van leven dat herken ik zo goed! Fijn dat je nasr een plek kan waar je er over kunt en mag praten er naar je geluisterd wordt. Ik gun je wat voor jou het beste is. 
Met mij is het helaas veel verdriet gedaan door iemand van wie ik veel hou. Keer op keer. Het blijft een strijd. Afbouwen van pillen nu even gestopt. Ik wens je heel veel sterkte en weet dat we hier op t forum met je meeleven! Liefs

Dank je Beusje , ja het is nu vier uur in de ochtend en ik kan niet slapen en denk aan alles. Ik lees van jou dat er je veel verdriet is aangedaan door iemand van wie je veel houd , dat is heftig voor jou ook . maar ik kan ervan meespreken, hier met familie , als ik klein was en mijn familie was mijn alles hebben ze me keer op keer pijn gedaan , ook in mijn adolescentie was er nooit begrip en al zeker niet door mijn persoonlijkheidsstoornis en voor mijn stoornis , alleen veroordeling . Enkel mijn moeder stond steeds achter me , ook al was t soms moeilijk. Nu ik volwassen ben ja nu begrijp ik dat er geen liefde was , enkel reacties uit eigenbelang. Nu herhaalt zich dat patroon met mijn schoonmoeder die zich onheus opstelt tegenover haar zoon , mijn man dus... en ik zit er weer tussen ook. Dus van daar hoef ik ook geen warme band te verwachten ook al deed ik er soms veel voor. Familie is één grote ontgoocheling. Ik heb meer aan mijn vrienden waarvan ik er toch een paar heb gelukkig.
Ja t leven is meer overleven , ik probeer veel te lezen in boeken en heb daar veel steun aan maar god wat kan ik me soms ellendig voelen. Toch als er een sprankeltje hoop is vecht ik door , er zit ergens een enorme kracht in mij. Zoals je schrijft het blijft een strijd. Heb jij nog contact met die persoon die je veel verdriet heeft gedaan?
Ah gelukkig de afbouw effe gestaakt is ook heel heftig ik durf daar niet aan te beginnen zou geen moment rust meer kennen. Dank je wel voor jouw steun Beusje tot gauw op het forum