Ik en mijn vriend zitten beiden in een depressie. 
Ik mag mijn verhaal niet doen tegen hem maar moet wel steeds dit van hem aanhoren. 
Wanneer hij vraagt wat er scheelt en ik zeg dat ik in een dipje zit, dan krijg ik als reactie dat ik zaag.
Wanneer het slecht gaat met hem moet ik dit wel aanhoren.
Iedere ochtend als ik wakker word, ben ik direct angstig omdat ik niet weet in wat voor humeur hij zich gaat bevinden.
Hij is al geen ochtendmens en heeft de tijd nodig om rustig wakker te worden maar als hij slecht heeft geslapen is hij direct kwaad.
Hij is deels een reden dat ik angstremmers moet nemen, maar dit is volgens hem dikke zever. 
Hij zegt mij nog nooit iets misdaan te hebben en de meest sympathieke mens te zijn die er is. 
Ik heb het gevoel dat ik mij voor alles moet verantwoorden en constant op de tippen van mijn tenen moet lopen.
Ik hoop dat dit snel betert.
Ik snap dat het voor hem ook niet gemakkelijk is om om te gaan met zijn depressie maar ik ben wel bereid te luisteren naar zijn verhaal terwijl dit omgekeerd niet zo is. 
Soms weet ik echt geen raad meer.

Klinkt alsof het totaal geen doen is om nog tot herstel te komen en in een huis te verkeren samen. 
Ga n tijdje 
op een vakantiepark zitten of iets dergelijks of bij familie, 1 van jullie. Of doe iets met huis oppas. 
Maar blijf hier niet in zitten. Dit is totaal niet gezond.

Sterkte,!

Vind het lastig om er iets zinnigs over te zeggen of te adviseren maar zo te horen gaat het zo zeker niet goed. Zowiezo raar dat hij wel deprisief 'mag zijn' om het zo maar te zeggen en als jij zeg hoe je je voel is het onzin, volgens hem. Je zou toch zeggen als hij depressief is dat hij toch wel kan of zou moeten kunnen begrijpen hoe jij je eigen voel???
En om je telkens te verantwoorden, of in ieder geval dat je dat gevoel heb is ook niet goed.

Misschien wel goed idee wat Mabel zei, even uit elkaar, wat meer tijd voor je zelf. Kijken hoe het loop, hoe je je dan voel, kijken wat je wil (of juist niet). Maar zo doorgaan lijkt het me ook niet echt goed plan. Niet voor jou, niet voor hem, en ook niet voor je dochtertje.

Hoe moeilijk voor jou dat je op de toppen van je tenen moet lopen en dat je angstremmers moet nemen . Ja depressie is moeilijk te begrijpen voor anderen nogthans zou hij het beter moeten begrijpen omdat hij het zelf ervaart. Ja als je je niet op je gemak voelt bij iemand is dat heel moeilijk om samen te leven. Ik wens jou toe dat er een oplossing komt voor jou veel sterkte CYranno

Klinkt alsof het totaal geen doen is om nog tot herstel te komen en in een huis te verkeren samen. 
Ga n tijdje 
op een vakantiepark zitten of iets dergelijks of bij familie, 1 van jullie. Of doe iets met huis oppas. 
Maar blijf hier niet in zitten. Dit is totaal niet gezond.

Sterkte,!

Hey,

Bedankt voor je raad. Ik zou gewoon graag eens een avondje helemaal alleen zijn.
Hij zegt dat het zo al moeilijk genoeg is voor hem met zijn depressie en dat hij mijn 'zever' er ook niet kan bijnemen.
Dat ik hier altijd zit met een lang gezicht maar weet je wat het ook is?
Als ik dan eens kan lachen of iets grappig zeg dan heb ik volgens hem pillen genomen of heb ik gedronken.
Hoe moet je u dan gedragen?

---

Hoe moeilijk voor jou dat je op de toppen van je tenen moet lopen en dat je angstremmers moet nemen . Ja depressie is moeilijk te begrijpen voor anderen nogthans zou hij het beter moeten begrijpen omdat hij het zelf ervaart. Ja als je je niet op je gemak voelt bij iemand is dat heel moeilijk om samen te leven. Ik wens jou toe dat er een oplossing komt voor jou veel sterkte CYranno

Hey,
Alvast bedankt voor je reactie. Het is inderdaad niet gemakkelijk!
Wanneer ik dan eens kan lachen dan heb ik zogezegd pillen genomen of gedronken.
Ik loop altijd met een 'lang gezicht' volgens hem maar veel reden om te lachen heb ik niet.
Ik hoop ook dat we tot een oplossing zouden kunnen komen.
Het liefst zou ik gewoon eens een avondje alleen zijn maar dit zou hij nooit toelaten of vertrouwen.

Groetjes Kimberly

' dit zou hij nooit toelaten of vertrouwen.: 

En dit is dus geen depressie, of liefdevol relationeel gedrag. Dat is wat anders en daarom heb ik je verwezen naar de site van Het verdwenen zelf .org . Kijk eens of je iets herkent daar. 

Sterkte