Na langere tijd door de topics heen te lezen en vaak langere tijd ook even weg geweest te zijn van dit forum lijkt het me in iedergeval goed me eigen voor te stellen. 

Ik ben een man van 23 jaar en sinds mijn 18e merkte ik al dat er in mijn hoofd vaak angstige en depressieve gedachten ontstonden. Dit kwam deels door een onveilige thuissituatie waarin ik emotioneel veel beschadigd werd. Dit heeft mijn depressie wel gekenmerkt en ik vind het moeilijk er voor me zelf te mogen zijn. Ik studeer op HBO niveau de richting juridische dienstverlening, maar dit staat al ruim een jaar stil door het niet kunnen volhouden van een stageplek en het fulltime werken. Ik woon samen met mijn vriendin en hebben ons vertrouwde dorpje achter ons gelaten en bevinden ons nu in de stad. Ik ben veel alleen aangezien ik nog niet veel mensen ken en daar eerlijk gezegd ook niet zo'n behoefte aan heb als ik me zo down voel. Ik ben me veel bewust bezig met het zoeken naar dingen die mij kunnen helpen. Ik zou het bijvoorbeeld prettig vinden een dagritme te vinden waarin ik een beetje met mijn hoofd bezig kan zijn en na te denken. Ik heb op dit moment 3 keer in de week een vorm van groepstherapie en dit duurt nog 4 weken. Hierna val ik wederom in een gat die ik moet zien in te vullen. Ik heb iniedergeval een nieuwe stageplek waar ik in September aan de slag kan. Ik vind het fijn te zien dat we hier samen met elkaar meedenken en het gevoel mogen hebben dat het oke is als hoe we ons nu zo voelen. Ik zag dat wat mensen een klein dagboekje schreven en misschien leek mij dat ook wat . Voor nu lees ik mee met de topics en deel ik mijn gedachtes.

Allereerst welkom 

Bevalt het op zich wel in de stad? Ken zelf ook niet echt veel mensen, en ook niet veel behoefte (althans ...) maar bevalt op zich wel waar ik woon, qua winkels ed. Scheelt wel.
3x in de week lijkt me aardig veel. Kan me wel voorstellen dat je daarna in een gat valt inderdaad. Heb je ook geen hobby's en/of interesses waar je wat mee kunt? Hobbyclub oid? Heb zelf een kleurcursus gedaan, gezellig en zo, maar inderdaad, daarna heb je toch weer dat 'gat'.

Goed om te lezen dat je een nieuwe stageplek heb. Als ik het zo lees weten ze ook van je situatie? Zo niet, wellicht, dat het wel help. Op mijn werk weten ze ook (enigzins) hoe het met mij zit. Mede doordat ik nogal 'afwezig' was op een soort van maandborrel. Zo is het een beetje gaan rollen omdat mijn chef/baas vroeg hoe of wat. Toen heb ik wat verteld en ... lucht een soort van op. Heb ook verteld dat ik gewoon niet zo spontaan ben en alles en dat sommige dingen daardoor misschien anders over kunnen komen. Hij zei ook dat niet iedereen niet hetzelfde is en ik me daar niet druk om hoefde te maken. Dat was wel prettig om te horen.

(maar goed, mocht ik het bij jouw mis hebben, vergeet dan dit hele verhaal hierboven maar ... )