Register or login to view the content

Damn, da's inderdaad een heel verhaal. Kan me niet voorstellen hoe je je voelt na al die ellende.
Hoop ook voor je dat deze zet een stap vooruit zal zijn. Denk dat het zowiezo wel helpt of dat het oplucht wanneer je je verhaal kwijt kan, dat je er over kan praten.
Wat social media betreft vereenzaamd dat inderdaad wel ja. Had zelf goed contact met iemand die ik ken van een club waar ik op zat. Was ook nog de enigste waar ik mee contact had (heb alleen zelf lang geen contact meer gehad, mijn schuld ...) Verder had ik verder ook niet veel met Facebook enzo eigelijk. Dan zijn er gasten die dan honderden vrienden hebben (toegevoegd) en dan ....

Dat naar buiten gaan, lukt dat al een beetje? Durf je niet naar buiten of is het dat je niet ergens alleen heen wil of durf? Zelf ga ik ook niet zo veel weg, mede omdat ik niet zo gauw ergens in mijn eentje heen ga, maar da's denk iets anders. Sta je wel open voor nieuwe dingen? Bedoel misschien zijn er mensen die graag wandelen (weet niet of je er van hou, is maar een voorbeeld) je heb wel eens dat ze dat ook niet alleen willen en dan via internet een oproepje doen wie er ook zin in heeft.
Of misschien een kookclub? Lekker eten is altijd goed toch?

Er moet toch nog ergens hoop zijn?!

Ze zeggen het   Ik hoop het voor je.


ps Had al gereageerd op je andere berichtje. Sommige vragen heb ik al antwoord op gevonden, net gelezen.

Hoi eerst en vooral welkom op het forum , en ja , hoe moeilijk moet dat voor jou zijn geweest en nog lees ik. Je hebt een zwaar verleden en als kind heb je dingen meegemaakt dat eigenlijk geen enkel kind verdient om mee te maken. Als kind wordt er een basis gelegd en ja als die niet solide is kan dat voor levenslange problemen zorgen. Wat erg voor jou dat je geen genegenheid en tederheid mocht ervaren als kind. Het lijkt soms een lot uit de loterij, sommige kinderen worden geboren in een respectvolle harmonieuze omgeving en anderen ja , die moeten elke dag vechten voor een beetje bestaanszekerheid. Het leven is heel zeker niet eerlijk verdeeld. Ook toen je een partner leerde kennen was het moeilijk , heel moeilijk om met een narcist te leven en dat alles te moeten ondergaan , ook daar heb je geen liefde mogen ervaren. Het verwondert me niet dat je nu moet vechten om te overleven. De hulpverlening denkt dat er nog therapie voor je moet zijn weggelegd en vandaar geen euthanasie . Het is het proberen waard de therapie , je bent ook nog jong begrijp ik en je kan veel leren en zelfinzicht krijgen met de gepaste therapie misschien ook traumatherapie? Wanneer kan je daar mee starten? Ik hoop dat de hulp jouw bestaan wat kan verlichten en dat het allemaal wat beter wordt schrijf hier maar van je af kan ook een troost zijn vele groetjes van Cyranno

Hoi eerst en vooral welkom op het forum , en ja , hoe moeilijk moet dat voor jou zijn geweest en nog lees ik. Je hebt een zwaar verleden en als kind heb je dingen meegemaakt dat eigenlijk geen enkel kind verdient om mee te maken. Als kind wordt er een basis gelegd en ja als die niet solide is kan dat voor levenslange problemen zorgen. Wat erg voor jou dat je geen genegenheid en tederheid mocht ervaren als kind. Het lijkt soms een lot uit de loterij, sommige kinderen worden geboren in een respectvolle harmonieuze omgeving en anderen ja , die moeten elke dag vechten voor een beetje bestaanszekerheid. Het leven is heel zeker niet eerlijk verdeeld. Ook toen je een partner leerde kennen was het moeilijk , heel moeilijk om met een narcist te leven en dat alles te moeten ondergaan , ook daar heb je geen liefde mogen ervaren. Het verwondert me niet dat je nu moet vechten om te overleven. De hulpverlening denkt dat er nog therapie voor je moet zijn weggelegd en vandaar geen euthanasie . Het is het proberen waard de therapie , je bent ook nog jong begrijp ik en je kan veel leren en zelfinzicht krijgen met de gepaste therapie misschien ook traumatherapie? Wanneer kan je daar mee starten? Ik hoop dat de hulp jouw bestaan wat kan verlichten en dat het allemaal wat beter wordt schrijf hier maar van je af kan ook een troost zijn vele groetjes van Cyranno

Emdr is paar maanden geleden gestart. Echter bleek dit niet te combineren met het ouderschap. Moeder zijn is het belangrijkste in mijn leven. hetgene wat er voor zorgt dat k er nog ben. Mijn kinderen zijn beide zorgbehoeftig. De oudste is gediagnosticeerd met adhd & autisme. De jongste heeft een ontwikkelingsachterstand van 4 jaar. Non verbaal. Het positieve hieraan is dat structuur bij ons alle  3 gebaad is. therapie is nu vooral gericht op het weer kunnen eten. Ik klam me ook echt vast aan het idee dat er actief gekeken wordt voor een buddy. Als ik maar gewoon weer naar buiten kan, zonder in discociatie te gaan zou zon grote stap zijn. Moet positief blijven, ben 35 de een noemt het jong, voor mij voelt het beetje anders. Wil je graag bedanken voor je reactie. Vond het moeilijk te plaatsen maar merk dat het me goed gedaan heeft. K ben rustiger vandaag. Hoop hier ook echt een fijne tijd te hebben en mensen te kunnen helpen. Mijn verleden heeft ook veel ervaring opgeleverd en hoop dat k daarmee anderen kan helpen
Lieve groetjes terug?