Dag allemaal,
Mijn naam is Brigitte. Ik ben 64 en heb sinds mijn 15 angstaanvallen gehad.
Ik ben heel lang onder behandeling van een psychiater geweest die een jaar of 5 geleden met pensioen is gegaan.
Een jaar of 4 geleden heb ik besloten om te proberen van de medicijnen af te komen (met begeleiding van mijn huisarts). Ik gebruikte toen Olanzapine (2,5 mg), Mirtazapine (15 mg) en Venlafaxine (112,5 mg).
Ik ben begonnen met de Olanzapine en heb 6 maanden over gedaan. Het ging erg goed. Dacht ik. Een dag of 3 nadat ik helemaal gestopt was, werd ik plotseling erg misselijk. Het ging niet over. Ik ging vrij snel naar de huisarts en kreeg Domperidon, maar het werkte niet. Na een paar weken ging ik weer naar de arts. Hij dacht dat er iets mis was met mijn darmen en gaf me klysma’s en poeders om naar de wc te gaan. Ik ging op dit moment voor 2 weken met vakantie in Frankrijk. De behandeling werkte niet. Ik at bijna niets en voelde me uitgeput.
Ondertussen kreeg ik andere verschijnselen: bewegende benen en een continu bewegende tong. Ik begon moeilijk te articuleren.
Terug in Nederland ging ik weer naar de arts. Toen hij hoorde hoe ik praatte, dacht hij onmiddellijk aan het serotoninesyndroom, in relatie met het afbouwen van medicijnen. Daar was geen behandeling voor. Kwestie van afwachten.
Na een maand of 6 was ik 14 kilo afgevallen (ik woog nog maar 46 kilo), en al de genoemde symptomen (+ andere zoals jeuk) maakten me het leven zuur.
Ik kon alleen werken (ik ben freelance vertaler) en lezen om niet aan de ellende te denken en dat deed ik dus de hele dag door. Van stoel tot bank, van bank tot bed en terug.
Omdat de symptomen niet overgingen werd na een tijdje door mijn arts een afspraak gemaakt bij een psychiater van de ggz voor second opinion.
Daar hoorde ik dat er geen sprake was van het serotoninesyndroom maar van bijzondere bijwerkingen van de antidepressiva die kennelijk onderdruk waren geweest door de Olanzapine. Mirtazapine werd aangewezen. En zo begon ik ook Mirtazapine af te bouwen.
Daar werden ook 6 maanden voor uitgetrokken. En dat ging ook goed. De psychiater melde ook dat de symptomen langzaam minder zouden worden en dat na 1 jaar zou kunnen zien wat er nog overbleef. Ondertussen was trouwens na een maand of 10 de misselijkheid overgegaan.
Het hele horrorverhaal heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Nu zijn de meesten symptomen weg ook al is mijn tong nog steeds af en toe beweeglijk.
Ik heb me sindsdien nooit zo goed gevoeld. Heel veel energie, vrolijk, overal zin in, nergens meer bang voor, extravert. Ongelooflijk. Ik heb overwogen met de Venlafaxine te stoppen maar mijn arts heeft het afgeraden. Ze zei dat het, nu ik me zo goed voelde, onverstandig was om het evenwicht te verstoren. Endaar heeft ze gelijk in.
Maar… plotseling 3 maanden geleden kreeg ik veel last van mijn longen. Ik heb vanaf mijn 2de ernstige astma gehad. Toen ik 15 was werd Ventolin ontwikkeld en dat veranderde mijn leven. Ik had nog steeds astma maar dit was onder controle te houden. En toen met de menopauze (heel vroeg, ik was 40) een wonder: de astma verdween volledig en ik hoefde de Ventolin niet eens meer mee te nemen wanneer ik op pad ging. Tot 3 maanden geleden dus. Ik moet weer Ventolin 3 keer per dag gebruiken en mijn energie is gedaald.
Ik kan me niet aan het gevoel onttrekken dat dit weer iets te maken heeft met de vorige toestand. En ook dat er iets hormonaal speelt (voordat ik ziek werd had ik cup AA en sinds 2 jaar heb ik een goede cup B hihi). 
Ik ben de laaste paar jaren erg positief ingesteld maar ik maak me nu toch een beetje zorgen.
Daarom heb ik me ingeschreven op dit forum.
Is er iemand die iets erkent in dit raar verhaal? Ik ben benieuwd. Heel erg bedankt alvast!
Groeten,
Brigitte

Welkom op het forum

Ik ben de laaste paar jaren erg positief ingesteld maar ik maak me nu toch een beetje zorgen.

Nu een beetje zorgen ... nu pas?
Da's een heel verhaal, veel pillen, poeders, kwalen en weet ik veel wat. En dan maak je nu toch een beetje zorgen? Vind ik wel apart eigenlijk 

Maar hoe gaat het inmiddels? Gaat het wel goed/beter of ... ik lees "Heel veel energie, vrolijk, overal zin in, nergens meer bang voor, extravert" Dat klinkt wel positief, zeer positief zelfs. Hoop dat het nog steeds zo is. Wou dat ik er een beetje van had, haha.

Welkom op het forum


Nu een beetje zorgen ... nu pas?
Da's een heel verhaal, veel pillen, poeders, kwalen en weet ik veel wat. En dan maak je nu toch een beetje zorgen? Vind ik wel apart eigenlijk 

Maar hoe gaat het inmiddels? Gaat het wel goed/beter of ... ik lees "Heel veel energie, vrolijk, overal zin in, nergens meer bang voor, extravert" Dat klinkt wel positief, zeer positief zelfs. Hoop dat het nog steeds zo is. Wou dat ik er een beetje van had, haha.

Hoi!

Bedankt voor je bericht!

Ik heb dit niet goed uitgelegd, denk ik. Natuurlijk heb ik me veel zorgen gemaakt toen het hele toestand gebeurde, maar na een poosje is dat veranderd. Er was geen ruimte in mijn hoofd voor "denken", ik was alleen maar bezig de dagen door te komen.
Maar toen de meeste symptomen aan het verdwijnen waren, kwam een enorme energie- en positiviteitsgolf. Alsof ik al die tijd (en ik bedoel vanaf mijn 15de, toen ik de angststoornis kreeg) onder een dikke deken had geleefd en dat de ware ik er eindelijk uitkwam. Ik verbaas me nog steeds elke dag erover. Ongetwijfeld hebben mijn hersenen een soort 'klap" gekregen die dat veroorzaakt heeft.

Waar ik me nu zorgen over maak, is meer dat ik na bijna 2 jaar van beter leven, andere "rare" dingen krijg. Ik zal naar de huisarts gaan, er zit niets anders op. Maar ik zit er niet op te wachten om weer een paar jaren door de molen te worden gehaald.
Des te meer ik voor het eerst in mijn leven heb mogen proeven hoe het kan zijn om meer of minder zorgeloos te leven.

Wat heerlijk dat je je leven “ hervonden “ hebt en zoveel hebt kunnen afbouwen!! Ik ken geen verband tussen jouw klachten en de medicijnen maar al die “ troep” kan veel met een lichaam doen. Hoop dat er duidelijkheid komt! Sterkte hoor

Welkom

Begrijpelijk dat je niet weer door de medische molen wil na alles wat ik zo lees. De overgang zal zeker vanalles met je hormonen doen en afbouwen van medicatie ook. Ik heb zelf vanalles meegemaakt en al gelezen over rare verschijnselen bij afbouwen van med. maar astma lijkt me daar los van..
Wel super dat je wel al zover bent afgebouwd met je medicatie! 
Waar maak je dan precies zorgen over, begrijp even niet hoe je dat bedoeld of ik lees het verkeerd
Tuurlijk zou je nog eens ergens last van kunnen krijgen ( op een gegeven moment ouderdomskwaaltjes..) 
Maar zolang het nu goed gaat, prima toch?